Η Γιορτή των Δουλεμπόρων

Αν οι δημο(σ)κόποι έχουν δίκιο, υπάρχει ένα σημαντικό κομμάτι συνελλήνων που θεωρούν μονόδρομο την εφαρμογή των πολιτικών που απορρέουν από το Μνημόνιο. Συμπολίτες μας, ψηφοφόροι που συναποφασίζουν πώς θα κυβερνάται ετούτος ο τόπος, είναι κι αυτοί. Είτε από αφέλεια είτε από ίδιο συμφέρον, αλλά στη συντριπτική τους πλειοψηφία, κατά πάσα πιθανότητα, από φόβο -τον φόβο που σπέρνει κάθε βράδυ το καθεστώς, διαμέσου των διαπλεκόμενων μέσων μαζικής εξαπάτησης- πιστεύουν στο  “success story” κι ευελπιστούν ότι αυτό το αφήγημα της επιτυχίας είναι βάσιμο. Αυτούς έχω περισσότερο στο μυαλό μου γράφοντας ετούτες τις γραμμές και μ’ αυτούς θα ήθελα, πρωτίστως, να μοιραστώ αυτές τις σκέψεις, με αφορμή την εκποίηση των εταιριών ύδρευσης Αθηνών και Θεσσαλονίκης που βρίσκεται σε εξέλιξη.
Αφού λοιπόν, η σημερινή μέρα αποτελεί φόρο τιμής σε όλους εκείνους που εργάστηκαν σκληρά όχι μόνο για την καταπολέμηση, αλλά και για τη υπενθύμιση του δουλεμπορίου, στην Ελλάδα, η μέρα αυτή, δικαιωματικά ανήκει και πρέπει να είναι αφιερωμένη στην κυβέρνηση των Ολετήρων γενικότερα, στον "υπουργό" Προστασίας του Πωλητή ειδικότερα, αλλά ακόμα πιο ειδικά, στα παράσιτα που απομυζούν από τα ευρωπαϊκά ταμεία 120.000 ευρώ την ημέρα για 1.600 φυλακισμένους στην Αμυγδαλέζα!