Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΠΕΡΑΣΕ ΓΡΗΓΟΡΑ… ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑΜΕ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΑ!

Ο δρόμος που οδηγεί στον Ολοκληρωτισμό είναι πάντοτε στρωμένος με «ρεαλισμό», «υπευθυνότητα» και «καλές προθέσεις». Οι κυβερνήτες μετατρέπουν μέρα με την μέρα την ζωή μας σε μια έρημο από χρέη, αγωνίες, φόβους και κατάθλιψη, ο Δήμαρχος εκκενώνει τις καταλήψεις και τα ανεξάρτητα θέατρα και κάνει εγκαίνια σε στρατόπεδα συγκέντρωσης εμπνευσμένα από τις Ευρωπαϊκές νεκροπόλεις, στα κακόφημα σοκάκια τα παιδιά πεθαίνουν απ’ τη πρέζα και εκπορνεύονται για λίγες δεκάρες, οι μικροαστοί κοιτάζουν υπνωτισμένοι την ζωή τους να αντικαθρεφτίζεται στα απογευματινά σίριαλ, η απάθεια έγινε μίσος για την ζωή και αυτοί που μισούν την ζωή ετοιμάζονται να στήσουν ξανά εκτελεστικά αποσπάσματα για τους «ξένους» και τους «ανώμαλους», η αστυνομία και ο στρατός κυβερνούν τον τόπο αφού η μόνη λειτουργία που απέμεινε στο Κράτος είναι να προστατεύει τα συμφέροντα της οικονομικής ελίτ από τις εξαγριωμένες μάζες, οι ακαδημαϊκοί κρύβονται πίσω από τις καρέκλες τους και μετατρέπουν τα πανεπιστήμια σε φέουδα για εκτροφή μορφωμένων ζόμπι, οι εργαζόμενοι ετοιμάζονται να ικανοποιήσουν με το αίμα τους τα επενδυτικά κριτήρια Κινέζων και Ρώσων managers…
Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΠΕΡΑΣΕ ΓΡΗΓΟΡΑ…
ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑΜΕ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΑ!

Εμείς στεκόμαστε από την άλλη μεριά του οδοφράγματος και σε περιμένουμε… Κάνουμε απελπισμένα σινιάλα μέσα στο μισοσκόταδο του φόβου, της αδιαφορίας και της απέραντης ύπνωσης… Κοινωνικά Κέντρα, Καταλήψεις, Αυτό-Οργανωμένες εκδηλώσεις στον Δημόσιο Χώρο, Συνελεύσεις Γειτονιάς, μικρές δημιουργικές παρέες φίλων, underground ομάδες, σωματεία βάσης, άνθρωποι που πολεμάνε με όλους τους τρόπους με τα ελάχιστα μέσα που μοιράζονται μεταξύ τους ενάντια στον σύγχρονο παγκόσμιο Ολοκληρωτισμό. Φρικαρισμένοι άνεργοι, εργάτες που σιχαίνονται την δουλειά τους, πιτσιρικάδες που μισούν τους καταναγκασμούς, ρομαντικοί μεσήλικες, κορίτσια που δεν θέλουν να υπακούσουν σε κανέναν, «είμαστε όλοι μπάσταρδοι, τρελοί και ερωτευμένοι»… Βρες τί είναι αυτό που σου αναλογεί να κάνεις στον Δημόσιο Χώρο και καν’ το ΤΩΡΑ! Υπάρχει μια λεπτή γραμμή που ενώνει τον αγώνα για την υπεράσπιση της Ελευθερίας της Έκφρασης στον Δημόσιο Χώρο με τον αγώνα των κατοίκων στην Χαλκιδική, ο Λόφος του Στρέφη ενώνεται με την Κερατέα, τις Σκουριές, την αυτοδιαχειριζόμενη παραλία της Βούλας και του Αγίου Κοσμά, με τις καταλήψεις στην Κρήτη και την Πάτρα, τα κοινωνικά κέντρα στην Κομοτηνή, την Μυτιλήνη και τα Γιάννενα.
Κάθε εκβιαστικός καταναγκασμός, κάθε τοπικό οικολογικό έγκλημα, κάθε μικρός ψιθυριστός ρατσισμός, κάθε μέρα δικιάς μας αδιαφορίας και υποταγής καταστρέφει την ζωή όλων μας για πάντα…
Να υπερασπιστούμε την Ζωή μας! ΝΑ ΜΗΝ ΖΗΣΟΥΜΕ ΣΑΝ ΔΟΥΛΟΙ!